İçeriğe geçmek için "Enter"a basın

Engelli bir çocuğa sahip olmak nasıl bir duygudur?

 Engelli bir çocuğa sahip olmak nasıl bir duygudur?
Bu konuya ilişkin Emily Perl Kingsley isimli bir anne aşağıda eklediğim yazısında bir benzetme yaparak, anne ve babaların duygularını ne güzel yansıtmış.Okuyalım ve anlayalım.

“Bana genellikle özürlü bir çocuk büyütmemin nasıl bir şey olduğunu sorarlar. İşte anlatıyorum.
Bir bebek sahibi olacağınızı anladığınızda yaşadığınız duygu, İtalya’ ya güzel bir seyahat planı yapmaya benzer.
İtalya hakkında bir sürü kitap ve broşür alırsınız ve harika planlar yapmaya başlarsınız.
Coliseum. Mikalanjelo’nun Davut’u. Venedik teki gondollar.
İtalyanca birkaç sözcük bile öğrenirsiniz. Her şey çok heyecan vericidir.
Aylar süren beklemeden sonra, o gün gelir çatar. Bavullarınızı toplar. Yola çıkarsınız. Birkaç saat süren yolculuktan sonra, uçağınız havaalanına iner.
Hostes mikrofonu eline alır ve “Hollanda’ya hoş geldiniz” der.
Hollanda mı? Dersiniz. “Ne demek istiyorsunuz? Ne Hollanda’sı? Ben İtalya’ya bilet almıştım. Benim İtalya’ ya gitmem gerek.
Tüm yaşamım boyunca İtalya’ ya gitmenin düşünü kurdum ben”
Fakat uçuş rotasında bir değişiklik yapmışlardır.
Hollanda’ ya inmişsinizdir ve orada kalmanız gerekir.
Önemli olan sizi korkunç, iğrenç ve pis bir yere, açlığın ve hastalıkların ortasına bırakmamışlardır. Sadece farklı bir yerdesinizdir.
Bu yüzden çıkıp yeni broşürler ve kitaplar almanız ve yepyeni bir dil öğrenmeniz gerekmektedir. Ve daha önce hakkında hiçbir şey bilmediğiniz insanlar tanımak zorundasınızdır.
Gittiğiniz yer sadece farklı bir yerdir. Oradaki yaşam, İtalya da kinden daha yavaştır. İtalya kadar etkileyici değildir. Fakat, bir süre orada kaldıktan sonra nefesinizi tutar ve çevrenize bir bakarsınız… ve Hollanda’nın değirmenlerini fark edersiniz… ve lalelerini.
Hollanda’nın Rembrandları bile vardır.
Fakat tanıdığınız herkes İtalya’ya gidip gelmektedir… sürekli orada geçirdikleri güzel günleri anlatmaktadır. Ve yaşamınız boyunca “Evet benim de gitmem gereken yer orasıydı.
Ben de aynı planı yapmıştım.” Dersiniz.
Bu nedenle duyduğunuz acı asla, asla dinmez… çünkü yitirdiğiniz düş çok önemli bir düştür.
Ancak… tüm yaşamınızı İtalya’ ya gidemediğiniz için üzülerek geçirirseniz, Hollanda’nın güzelliklerinin hiçbirinin tadını çıkaramazsınız.”
Yazar:Emily Perl Kingsley

16 Yorum

  1. S.A.Engelsiz dünyam kardeşim.

    Engelli bir çocuğa sahip olmak gerçekten çok zor ve sabır isteyen bir durum .Rabbim hepsinin yardımcısı olsun benim yeğenimde engelli şimdi bir tedaviye başlıyorlar inşaAllah netice iyi olur

    Cumanız mubarek olsun

    Allaha Emanet olun

  2. Bu soruyu kendime o kadar çok sordum ki…

    Bazen.. engeli olmayan ve bir çok işini kendi kendine yapabilen bir çocuğum olduğu halde.. sabırsız ve öfkeli olabiliyorken…

    Diğer durum da bunu nasıl başarabileceğimi düşündüm…
    Belki bende başka bir yere indiğim anda.. oranın güzelliklerini keşfetmeye başlardım…

    Sevgiler…

  3. Sevgili Sihirli Sepet,
    Gerçekten çok güzel bir benzetme,bende aynı duygular içinde çok beğendim.Değerli yorumun için teşekkürler.

    Sevgili Nurgulün Dunyasi,
    A.Selam kardeşim.
    Allah'tan yeğeninize acil şifalar dilerim.Umarım bir an önce iyileşir.Değerli yorumunuz için çok teşekkürler.Sizde Allah'a emanet olun.

    Sevgili Annemineli,
    Özür dilemenize gerçekten gerek yok.Bir gün muhakkak engelsiz dunyama uğrayacaktınız ama erken ama geç önemli olan gelemnizde.Değerli yorumunuz ve ziyaretiniz için çok teşekkürler.

    Sevgili Şenay Hanım,
    Duyguları anlamanın en güzel yanı,s,zn yaptığınız gini empati yapmak ve ben olsaydım sorusunu kendimize sormaktır.Değerli kardeşimin senin bunu yapacak kadar bilgiye,duyguya,sevgiye fazlasıyla sahip olduğunu biliyorum.O yüzden herşeyin hayırlısı diyelim.Değerli yorumun için teşekkürler.

  4. Bloğunuzu annemin eli bloğunda gördüm geç fark ettiğimede çok üzüldüm. Nasıl güzel anlatılmış neler yaşanmış. Harika yazılar tecrübeler. Emeğinize yüreğinize sağlık.Sevgiler.

  5. Sevgili Mine,
    Öncelikle hoş geldiniz.Üzülmenize gerek yok.Önemli olan bir şekilde burya er-geç ulaşmanızdı.Bloğumu beğendiğinize sevindim.Değerli yorumunuz için teşekkürler.

    Sevgili Tufan.
    Öncelikle merhaba.Hoş geldiniz.Bloğum hakkındakı güzel yorumunuz için teşekkürler.Vermiş olduğunuz adresi en yakın zamanda ziyaret edeceğim.Ayrıca duyarlılığınız için teşekkürler.

    Sevgili Şenay Hanım,
    Yine engellilerle ilgili bir konu üzerinde çalışıyorum ve bu ara blog yazılarıma ara vermek zorunda kaldım.Çok yakında bu konuyu buradan duyaracağım. Merakın ve ilgin için sonsuz teşekkürler değerli kardeşim.

  6. hem çok özel bir duygu hemde zamanın belırlı aralıklarında içini yakıp kavuran bir duygu… ancak yaşayınca anlıyo insan anlatmaya kelımeler yetersiz kalıyo sevgiler….

  7. Ben İtalya'dan, Hollanda'ya geçenlerdenim arkadaşım. Hangisi daha zor bilmem. Hayatı bırakmadım, kendime engel çıkartmıyorum. Allahıma bin şükür, benden vazgeçmedi 🙂

  8. Sevgili Şena Çeyiz,
    Keşke herkes sizin gibi olabilse. Umarım engellere bakış açımızı pozitif yönde değerlendirirsek sorunlar daha bir kolay hal olacaktır.Değerli yorumunuz ve ziyaretiniz için teşekkürler.

Bir yanıt yazın